200702: god en vaderland

Eigenlijk ben ik alweer op de terugweg. Heen zuidwaarts en na de provincie Toledo, oostelijk langs de stad Ciudad Real en bij het verste punt, op de CM-4202 precies bij K.48 net boven Casa de los Quintillos, ‘mijn’ schapenrouten weer op. Daar heet de majestueuze Cañada Real Soriana oriental (CRSOr) even Cordel de Ganado a la Cruz de Corcha én Pista del Horcajo, om over de Puerto Veredas (Alt.862) bij het gelijknamige dorp uit te komen. Veredas (ter grootte van Haringhuizen) ligt zo’n beetje naast Brazatortas en dat weer in de buurt van Puertollano. Deze stad is op kaart te vinden. U bent in Spanje. In La Mancha én Campo de Calatrava. Van die Orde. Vechtende monniken voor de ‘goede’ zaak: de Reconquista! Die woensdag nog in Brazatortas. Drinken, eten en slapen in hostal ‘Casa Ortiz’. En dat alles voor € 42,90. Noordwaarts, westelijk langs de stad Ciudad Real. Overnachting in Puerto Lapice. Dan weer Toledo in. Voor de laatste ‘etapa’ van deze week ben ik ‘opgestapt’ vanaf de CM-400 tussen Madridejos en Camuñas. Het gaat mooi. Alles in La Mancha is de moeite waard, behalve inmiddels die overal aanwezige pseudo-verering voor Don Quixote. Over de strakke, licht ondulerende vlakten van deze oude veeroute; stoffige paden; langs zo’n eenzame manchego boom, oude vervallen lemen boerenhoeven, waterputten en wijn- en olijfgaarden. Het licht. De geur. De stilte. Elke vierkante kilometer heeft z’n betekenisvolle naam: Juego de Bolos, El Calaminar, Las Peñas of Mesteña. Langs corrales, silos, caserios. Tussen Laguna de Tirez en Laguna de Tarry door. Langs Molino Abajo en Molino de Enmedio en, in een voortdurende noordelijke bocht, langs Casa de Jaro op de CM-410 aan, de weg tussen Villacañas en La Villa de Don Fadrique. Eenzelfde aantrekkingskracht als voor een Spanjaard die, dwars door wei en polder, van De Stolpen naar Het Verlaat rijdt. Maar dan anders! Ik schrik. Druk op mijn Gps. De waypoint gemaakt. Nummer 126 van vandaag. In wereldgebied 30S met de coördinaten: 476652 4385302. Op kaart, net voor een hoogtelijn. Op zicht, 500 meter voor de weg CM-410. In het veld. Op een schapenpad. Ingeklemd tussen Las Pasaderas en El Berrueco. Tussen ‘bewandelbare stenen’ en granietrotsen. Tussen vlakte en wijngaard. Tegen de Río Riánsares aan. Dáár staat het eenvoudig stenen kruis. Dáár ligt Bernave Yllan: Coronado (gekroond) en ‘presente’. Van Bernave geen coördinaten, alleen: gestorven op 30 augustus 1936. In die zomer waren daar hevige gevechten in de Spaanse Burgeroorlog. In gevecht? Alleen? Gefusilleerd? Was hij goed of fout? Bernave is gestorven als martelaar van La Puebla de Almoradiel: ‘martir de Almoradiel’ en gestorven ‘por Dios y por España’. Verderop de dood gevonden. Ik kniel, sla een kruisteken en maak de foto. Ik maak de ‘etapa’ af. Ik eindig daar waar ik drie jaar geleden met zoon Niels was: moe, dorstig en afgemat. Als laatste daad hebben we toen op die kaart, met dag en tijd, onze handtekeningen gezet en elkaar de hand gegeven. Het is nu twee uur. Etenstijd. In Lillo weet ik een ‘restaurante’.