Op de ‘schapenrouten’ wordt gegolfd, niet gevoetbald. We kunnen er niet omheen. Vanavond is een voetbalwedstrijd. In De Volkskrant een aardig artikel © van Willem Vissers:
-
WENEN – Euro 2008 was meer dan een toernooi: de Spanjaarden voelen zich voor even één, de Russen komen, Duitsland verlengt zijn zomersprookje en Nederland leefde twee weken op een oranje wolk.
-
Eindelijk, na talloze teleurstellingen, gaat een verdeeld volk met volle overtuiging achter die ene nationale ploeg staan. De geel-en-rode vlag wappert fier, het alternatieve volkslied Que viva España zoekt zijn weg tussen de regensluiers door: Catalanen, Basken, Galiciërs, Andalusiërs, ze klappen samen voor Sergio Ramos van Real Madrid, Xavi en Iniesta van Barcelona, David Silva van Valencia en Güiza van Mallorca.
-
Tal van beschouwingen passeren de revue. Dat de invloed van de machtige, door menigeen geminachte bolwerken Barcelona en Real Madrid gering is, mede omdat die clubs volgestouwd zijn met buitenlanders. Dat Raùl, het symbool van het door velen gehate Real Madrid, is thuisgelaten door bondscoach Aragones. La Selecciòn of La Roja is, ondanks de weerstand van fanatieke Basken of Catalanen, een nationaal symbool geworden, net als de aardappelomelet of de flamenco, de beroemde dans.
-
Bovendien is Spanje een immigrantenland. De nieuwe bewoners kennen geen regionale sentimenten. Ze juichen voor Spanje, met zijn genaturaliseerde Braziliaan Marcos Senna, die het middenveld van dartele dribbelaars bij elkaar houdt. Voetbal mag dan een politieke lading hebben, de voetbalfan zelf is doorgaans apolitiek in zijn geloofsbelijdenis.
Voor even vergeten de Spanjaarden de economische problemen, met een instortende huizenmarkt en almaar stijgende prijzen. Ze warmen zich aan een nationaal gevoel, zoals ze dat onlangs deden bij het optreden van de komiek Rodolfo Chikilicuatre bij het Eurovisie Songfestival, dat een record aantal kijkers trok.
-
En als de tegenstander dan is verslagen, zoals op een avond in Wenen, volgt een vrolijk Spaans lied dat de hele wereld kan meezingen:
-
Ay, ay, ay, ay, canta y no lloresporque cantando se alegran cielito lindo los corazones (...)’
-
Lees het hele artikel in De Volkskrant.
-
29-6-2008 10:08:16
-
WENEN – Euro 2008 was meer dan een toernooi: de Spanjaarden voelen zich voor even één, de Russen komen, Duitsland verlengt zijn zomersprookje en Nederland leefde twee weken op een oranje wolk.
-
Eindelijk, na talloze teleurstellingen, gaat een verdeeld volk met volle overtuiging achter die ene nationale ploeg staan. De geel-en-rode vlag wappert fier, het alternatieve volkslied Que viva España zoekt zijn weg tussen de regensluiers door: Catalanen, Basken, Galiciërs, Andalusiërs, ze klappen samen voor Sergio Ramos van Real Madrid, Xavi en Iniesta van Barcelona, David Silva van Valencia en Güiza van Mallorca.
-
Tal van beschouwingen passeren de revue. Dat de invloed van de machtige, door menigeen geminachte bolwerken Barcelona en Real Madrid gering is, mede omdat die clubs volgestouwd zijn met buitenlanders. Dat Raùl, het symbool van het door velen gehate Real Madrid, is thuisgelaten door bondscoach Aragones. La Selecciòn of La Roja is, ondanks de weerstand van fanatieke Basken of Catalanen, een nationaal symbool geworden, net als de aardappelomelet of de flamenco, de beroemde dans.
-
Bovendien is Spanje een immigrantenland. De nieuwe bewoners kennen geen regionale sentimenten. Ze juichen voor Spanje, met zijn genaturaliseerde Braziliaan Marcos Senna, die het middenveld van dartele dribbelaars bij elkaar houdt. Voetbal mag dan een politieke lading hebben, de voetbalfan zelf is doorgaans apolitiek in zijn geloofsbelijdenis.
Voor even vergeten de Spanjaarden de economische problemen, met een instortende huizenmarkt en almaar stijgende prijzen. Ze warmen zich aan een nationaal gevoel, zoals ze dat onlangs deden bij het optreden van de komiek Rodolfo Chikilicuatre bij het Eurovisie Songfestival, dat een record aantal kijkers trok.
-
En als de tegenstander dan is verslagen, zoals op een avond in Wenen, volgt een vrolijk Spaans lied dat de hele wereld kan meezingen:
-
Ay, ay, ay, ay, canta y no lloresporque cantando se alegran cielito lindo los corazones (...)’
-
Lees het hele artikel in De Volkskrant.
-
29-6-2008 10:08:16
No hay comentarios:
Publicar un comentario