Toen ik 12 werd vond mijn moeder Trienke mij een volwaardige arbeidskracht. Functie van boerenknecht. Elke vakantie op de fiets naar De Weere. Werken op de boerderijen bij Ome Cor en Ome Wim. Beloning: kost en inwoning bij Tante Gre. Gratis werkkleding. Overall en laarzen. Dagelijks ritme van het melken. Een mobiele melkmachine die in het land stond. Koeien ‘ophalen’, vasthaken en voor- en namelken. Zo’n lullig melkkrukje. Met dito koetouwtje om het middel vast. Gelukkig ver in het land.
-
In de voorjaarsvakantie, de schapen. Ophalen ver achter in het land. Drijf ze in een krappe provisorische ‘corral’. Oom Wim heeft alles klaar gezet. Een voor een komen ze aan de beurt. Ik moet de schapen pakken. Vette handen. Oom Wim scheert de schapen zelf. Schijnt een traumatische ervaring voor ze te zijn. Ze geven geen kik of blaat, maar rillen. Een geschoren schaap ziet er niet uit. Dan neemt-ie haar in een houdgreep, zet der op haar kont met de poten naar voren. Met een vlijmscherp krom mesje worden de hoeven schoongemaakt en ‘geknipt’. Dan komt mijn werk. Met een grote kwast smeer ik zwarte carbolineum op de hoeven. Tegen hoefrot. Drijf het geknipte en geschoren schaap in een ‘corral’ met vers stro. Alles stinkt. De volgende. Nog 59.
-
Hoe kom ik daar nu zo bij? Ik heb vakantie. Spanje en schapen. Op zoek naar aanknopingspunten. Al eens in Brugge (B) geweest. Was leuk & gezellig. Mooie boeken ook: Brugge en Brugge. Het Spaansche kwartier. Verwijzingen naar Burgos als oude hoofdstad én centrum van internationale wolhandel. De mannen Gallo met mooi wapenschild. Casa de La Torre aan de Spanjaardstraat. De omvang van de aanvoer van wol uit Spanje. Hoeveel kan er in een ‘zak’?
-
Nu maar eens verder op zoek in eigen land. In Leiden ooit voor een gesloten Lakenhal gestaan. Deze week de herkansing. Toen wel leuk boekje gekocht over ‘Leidse wevershuisjes’. Sociale armoe en industriële uitbuiting. Zuurkool met klapstuk staat me bij. En m’n gezelschap. In Tilburg het interessante Textielmuseum bezocht. Ergens het boekje ‘Spin- en weversliedjes’ op de kop getikt. De mooie uitleg van het Tilburgse geuzennaam ‘kruikenzeikers’. Nu ‘zoek’ ik dat er een expositie is in het Museum Kempenland Eindhoven. Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de stichting ‘Het Kempische Heideschaap’.
-
(…)
Een kleine cultuurhistorische tentoonstelling in Museum Kempenland Eindhoven, die gewijd is aan het ‘schaap', omdat veertig jaar geleden de Stichting Het Kempische Heideschaap is opgericht om dit schapenras, dat met uitsterven bedreigd was, te behouden.
-
Alexander Numan (Haarlem 1835) beschrijft het Kempische heideschaap: het is een hoogbenig, langgerekt schaap met onbewolde, hoornloze kop en plat voorhoofd, met kale buik en lang bewolde staart, en fijne witte wol.
-
Bekende Nederlandse schapenrassen als de Texelaar, het Friese en Zeeuwse melkschaap, het Drentse, Veluwse en Kempische heideschaap en de daaraan verwante rassen zoals de Schoonebeker, het Maasschaap en de Mergellander.
-
In de late middeleeuwen moeten schapen een economische factor, vooral in relatie met de wol- en lakennijverheid, zijn geweest. Op de leenhoeves van o.a. de abdij van Tongerlo blijken flinke kuddes schapen rondgelopen te hebben. Overbegrazing heeft geleid tot het vaststellen van allerlei reglementen. De Venraysche Schapencompagnieën, die de schapen naar Brussel en zelfs Parijs drijven om daar bij speciale schapenslagers geslacht en verhandeld te worden. (…)
-
Kijk, dat zijn mooie dingen om te lezen en te zien..!
-
Ik zie U wel in Eindhoven.
-
Heeft alles met schapen, maar niets met Spanje te maken.
En heel erg naar die ‘Venraysche Schapencompagnieën’.
Zal ik eens ‘n nader onderzoekje naar doen.
-
-
Museum Kempenland Eindhoven
Sint Antoniusstraat 5-7
5616 RT Eindhoven
-
Open: dinsdag t/m zondag van 13:00 tot 17:00 uur
-
No hay comentarios:
Publicar un comentario